فوتبال

دوست دارم با یک نگاه اجتماعی این پست را بخوانید، نه ورزشی!

راستش را بخواهید از قهرمان شدن پرسپولیس خیلی خوشحال شدم. نه اینکه پرسپولیسی باشم؛ اتفاقا بیشتر به رنگ آبی علاقه دارم تا قرمز. خوشحال شدم برای اینکه فکر می کنم افشین قطبی ثابت کرد برای رسیدن به موفقیت در این جامعه راهی غیر از هوچی گری، دروغ گویی، حاشیه سازی و تظاهر هم وجود دارد. ثابت کرد که با صداقت داشتن، کوشش کردن، مصمم بودن و بدون حاشیه زندگی کردن هم می شود موفق بود. ثابت کرد که اگر مصمم باشی می توانی در یک محیط نا مناسب شرایط مناسبی را درست کنی. با اینکه همیشه بعد از بازی مصاحبه می کرد، یک بار به تصمیم داور اعتراض نکرد. یک بار نشد بگوید باخت ما به خاطر نوع بازی تیم مقابل بوده و مسئولیت شکست را خودش قبول می کرد. با اینکه 6 امتیاز از این تیم کسر شده بود یک بار سر و صدا نکرد که چرا اینطور شده. مطمئن هستم اگر این امتیازها از یک تیم دیگر کسر شده بود زمین را به آسمان می دوختند. این اخلاق قطبی یک جور هایی بقیه تیم را هم تحت تاثیر قرار داده بود. امیدوارم بتواند تاثیری هر چند کوچک روی بقیه جامعه داشته باشد. امروز ناخود آگاه یاد آن روزی افتادم که مصطفی کارخانه با تیم والیبال نوجوانان نایب قهرمان جهان شد. آن آدم هم شخصیت جالبی داشت. بدون حاشیه و مصمم. نمی دانم چرا فکر می کنم ارتباط معنی داری بین شخصیت افشین قطبی و مصطفی کارخانه وجود دارد.